12.

* Oczami Justina *

 Ta wiadomość była najsłodszą jaką w życiu otrzymałem.Emily była zbyt nieśmiała, żeby powiedzieć mi to prosto w oczy i z jednej strony to było dość zabawne.To ci mi tam napisała ...

''Od dziś będę nosiła na ręce fioletową wstążkę z kolorowymi koralikami.
Odpięcie każdego koralika oznacza, że w jakiś sposób się do ciebie zbliżam, kiedy zostanie ostatni czerwony koraliczek na znak sympatii będziesz mógł pocałować mnie po raz kolejny ''

cały czas tkwiło w mojej głowie... z moich  ścisłych obliczeń wynika, że musi coś do mnie czuc skoro zaoferowała taką grę.Przyznam bardzo mi się to podobało, muszę się starac aby ją zdobyć i może nie będzie to łatwe ale jakoś dam sobie rade.Bieber wierze w ciebie.Sposób w jaki na mnie patrzy sprawia, że w spodniach robi się coraz mniej miejsca.Modle się żebym nie wpadł za którymś razem.

* Oczami Emily *
.
Musiałam coś wymyślec.Nie byłam pewna co do Justina, nie byłam pewna co zrobi jak się zachowa.Wymyśliłam ten plan dosłownie sekundę po tym jak wzięłam kartkę w dłoń.
Justin jest dla mnie oczywiścei bardzo ważną osobą.

Gdy ujrzałam go po raz pierwszy w tym psychiatryku nigdy bym nie przypuszczała, że zamieszka ze mną.I to w hotelu.Nie pomyślałam nawet o tym,że będę musiała uciekac przed policją chroniąc go.Szczerze myślałam, że jest niebezpieczny, nieobliczalny a wystarczy z odpowiednim podejściem zając się nim by wydobyc jego naturalne, kochane oblicze. Jest bardzo słodki, ale myśle, że po prostu się zauroczyłam.

Nagle zadzwonił mój telefon.Wyświetlił się numer szpitala w którym leży moja mama.

- Słucham coś się stało ? - zapytałam poważnie
- Twoja mama... - urwała
- Co się z nią stało - dopytawałam kręcąc głową
- Myślę,że to nie jest rozmowa na telefon - odpowiedziała
- Niech pani natychmiast mi powie co jest  z moją mamą - wykrzyczałam miejąc łzy w oczach.Nie wiedziałam co się dzieje.
- Twoja mama zmarła dziś rano, nie dało się nic zrobic to był nagły atak - oznajmiła mi

Nie mogłam w to uwierzyc.Moja mama nie żyje.Siedziałam na zimnej ławce, robiło się ciemno.Siedziałam i płakałam.Podkuliłam nogi pod samą brodę.Ludzie przechodzili obok mnie patrząc jak na dziwaka.Patrzyłam na nich tępo przez zalane łzami oczy.Byłam oszołomiona.

- Oddaj mi moją mamę spowrotem - krzyczałam unosząc głowę w góre.
-Niech cię szlag trafi - szlochałam - dlaczego zabierasz nam ludzi których tak  kochamy ? - zadawałam kolejne pytania idąc przed siebie - to popiepszone.
Trafiłam na bar.Weszłam tam bez zastanowienia.Zamówiłam kilka drinków i niedługo potem byłam całkowicie pijana.
- Dziewczyno myślę, że powinnaś przestac - zasugerował barman
Zaśmiałam się bez humoru pociągając nosem
- Co ty człowieku możesz wiedziec - odpowiedziałam sucho
-Wiem tylko tyle,że zrobiłem błąd sprzedając ci alkochol ponieważ napewno nie jestes pełnoletnia - powiedziała
- Pieprzcie się wszyscy - krzyknęłam śpiewająco i wybiegłam z baru.
Ledwo trzymając się na nogach i majacząc pod nosem trafiłam jakoś do hotelu.
Po drodze kupiłam jeszcze kilka piw po ktrych zostały już tylko butelki.Czułam się wolna, niezależna.Przecież i tak mama mnie nie skarci.
Stanęłam w drzwiach i zapukałam.Po kilku sekundach Justin ukazałam się moim oczom a ja znowu poczułam ból i wrażenie, że za kilka godzin będe musiała normalnie, znowu razic sobie z  życiem
-Czy..y moge wejśc - ja chyba pomyliłam statek - powiedziałam literując dokładnie po czym zaśmiałam się.Widziałam po minie Justina, że coś przeczuwa.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hmmm wkradło się troche dramy... ale to się naprawi niedługo.
20 kom = nowy rozdział raczej koło soboty/ niedzieli
Kocham was + to nie jest tłumaczenie, piszę sama.

 Follownijcie na Twitterze bohaterów opowiadania :


@Emily_Mental
@Justin_Mental